bir gün, tekrar...

hiçbir şey yapma sen. aman, hiçbir şey hissetme ! ben burada, bütün bu öfkemi dindirecek, senin ve daha başkalarının yerine geçerek beni sakinleştirecek kişiyi bekleyedurayım. beklerken senin mutluluk oyunlarına inanıp üzüleyim. bir gün, tekrar mutsuz olursan, yanında olmamanın hayallerini kurayım, çünkü sadece o zaman tamamen kurtulduğumu anlarım. 

hayatınızda bir şeyler düzgün giderken, hatta (tahtalara vurarak) pek çok şey düzgün giderken, acı veren bir şeyi görmezden gelmek kolaydır ve zordur. defalarca bakmayacağım, artık sana yazmayacağım, beni düşünüp düşünmediğini bile düşünmeyeceğim dememe rağmen, hala kendi kendimi ezerek yapıyorsam bir şeyleri, iyi bir dayağı hak ettim gerçekten. kendimi cezalandırmakta üstüme yokken, senin kendimi suçlu hissettirmekte üstüne yok. işte, zaten bu ve buna benzer birçok yüzden, 

we were perfect together... 

ama neyse ki, bir sözüyle güldürebilen *gerçek* arkadaşlar var. 

yapılması gereken işler var. 

mutlu şarkılar var.

yine de önce summertime sadness'ı bi dinlemek lazım. sonra gülecek bir şey buluruz illa ki.