bugün fark ettim. hayatımda yalnızca bi tane derdim olduğunda çok üzülüyorum. düşünecek başka bi şeyim olmadığından herhalde. bi iki dert eklenince rahatlıyorum ama. biriyle uğraşırken, diğerini unutuyorum. ötekini çözmek için çabalarken, diğeri kendiliğinden çözülüyor; ben iyice mutlu oluyorum falan.
ne güzel lan. iyki bissürü derdim var şu an :p
kim?
- B.
- Ankara, Türkiye
- anima'nın en sevdiğim şarkısı 'o kadar mutluyum ki', teoman'ın en sevdiğim şarkısı 'hayalperest'tir. gerisini siz düşünün.
B.'s Bookshelf
Edebi olarak çok etkileyici olmamakla birlikte, savunduğu fikirler o kedar değerli ki... Edna gibi hissettiğimiz ne çok an ver ve 1900'lerden beri aynı kalmış ne çok şey var. Aklımda bulunsun diye yazıyorum, ama bu yorumu okuyanların da ...
Ve kitabı okurken hissettiğim şey şu oldu: Gerçekten de hayatlarımız hüsran, kavrayamamak, yanına kar kalmak, çıkıp gitmek, tatmin ve deli rolü üzerine kurulu. Psikanaliz ve psikanalistler iyi ki var.
İnanılmaz keyifli bir yolculuğa çıkarıyor Adam Phillips bu kitabıyla. Psikanalizle ilgilenen kişilerin mutlaka okuması gerektiğine inanıyorum. Hiç fark ettirmeden kişiyi kendi içine bakmaya yönlendiriyor. Doyamadım, o yüzden yine bir Ada...
2 yıldız:
odaklar çoğalınca görüntü bulanıklaşıyor. çirkinin yüzünü görmek daha tahammül edilebilir oluyor :)
evet, anlatmak istediğim buymuş meğersem :)
Yorum Gönder