d.

hiçbir amacım yok. hiçbir fikrim yok. hiçbir bilgim yok. hiçbir duygum yok.
daha doğrusu, hiçbirinin kendi özel amacım, fikrim, bilgim, duygum olmadığını hissediyorum. ve bu beni korkutuyor. hem de çok.
okuduklarımın, duyduklarımın, izlediklerimin çok etkisinde kalıyorum.
ama birini o kadar etkiliyor muyum bilmiyorum.
eskiden bu benim için hiç önemli değildi.
ama şimdi, hissettiklerimin, düşündüklerimin, hep başkalarının eseri olduğunu düşündükçe boğulacak gibi oluyorum.
bu yüzden, ben de birini etkilemiş olmak istiyorum.
yazdıklarımla, söylediklerime ya da yaptıklarımla..
bu karanlıkta, çok yüksekten şehrin ışıklarını seyretmek çok da iç açıcı olmayabiliyormuş.
ya da belki sadece bütün gün önüne geçtiğim şeyler, yorgunluğumu fırsat biliyorlardır?