zamanlamam manidar; çünkü tam da doktoranın ikinci senesinin en stresli olayının ertesi. evet. dün bütün dönem takip ettiğim danışanlardan bir tanesinin sunumunu yaptım, sondan ikinci sırada. soyadımın azizliği. en azından baştan öyle düşünmüştüm. sonra sunumlar beklenenden uzun olunca hocalar son iki sunuma kalamadı. her zaman diyorlardı da, sunumların değerlendirme amaçlı olmadığını, inanmıyorduk. onlar salondan çıkarken inandım ve rahatladım.
rahatladım dediğime bakmayın, en zorlandığım danışanımı sunacaktım. neden en zorlandığıma dair farkındalığımı da yeni kazanmıştım, dolayısıyla aslında kendime hiç güvenmiyordum. yine de sunum güzel geçti. biraz uzattım ama güzeldi yine de. geribildirimlerimi aldım. yerime geçtim ve ağlayasım geldi. dönem bitmişti. aynısından bir dönemim daha vardı ama bunu atlattıysam onu da atlatırdım. ayrıca önümde kocaman bir hafta vardı. yine çok işimin olduğu ama en azından bu sefer uyuyabileceğim, gezebileceğim, film izleyebileceğim, kitap okuyabileceğim ve... yazı yazabileceğim bir hafta !
dolayısıyla, bir başka blogumuzda tatillerde yaptığımız, her güne bir yazı'yı yapmaya karar verdim ! bu da haftanın ilk yazısı :)
not: konu önerileriniz varsa alırım, son günlere doğru baya sıkışıyorum sonra.
0 yıldız:
Yorum Gönder