kendine psikolog !

günlük okuyabilmek için, yazma gerekliliğim aslında canımı çok sıkıyor. bazı şeyler kendiliğinden olsun istiyorum. hiç kimsenin, hiçbir şeyin etkisi olmasın. sihir gibi, büyü gibi bir şey yani. böylesi çok sıkıcı, çok öngürülebilir geliyor. hiç heyecanı kalmıyor. günlüğümü ya da blogumu açtığımda hiçbir zaman şaşırmıyorum mesela. çünkü her şey bıraktığım gibi. böyle düşününce de kendi gücümle gurur duydum aslında. düşünsene, her şey bıraktığım gibi ! ben olmadığım için hiçbir değişiklik olmamış, ben gelmeseydim yine bir değişiklik olmayacaktı. demek ki bir şeylerin değişmesi için beni bekliyorlar. hmm. yine çok ilginç bir noktaya geldim tabi. kim bekliyor beni diye sorsam verecek bir cevabım yok. ben bunu bi düşüneyim.

içses: salak, yemin ederim gerizekalı bu kız !