birkaç gün önce zenne'ye gittim ve filmi izleyince, bazı hayatlara ne kadar uzak olduğumuzu fark ettim. üzüldüm, hem de çok. kendi telaşımda, tanıma şansını yakalayamadığım o kadar insan var ki... şu an kendime bile kızıyorum, eve kapanmış halde bu satırları yazıyor okduğum için. eğer filmler hayat değiştirebiliyorsa gerçekten, benim hayatımı bu film değiştirebilir belki de. biraz daha düşünmeli. ama fazla düşünmeden de harekete geçmeli.
yalnızca bi film olmasını isterdim aslında o hikayenin. yalnızca film olduğunu düşünerek, kendi hayatımı sorgulamasaydım da olurdu.
olmadı tabi.
insan olanın içinin kaldıramayacağı bi durum var ortada. dün, aynı konunun işlendiği [ama bence kötü bağlandığı] behzat ç.'de, behzat'ın son sahnedeki tepkisini vermek istiyorum bugünlerde, duyduğum her şeye karşı. insanların acımasızlığı, anlayışsızlığı, bencilliği çok fena midemi bulandırıyor çünkü. her davranışı bi şekilde açıklarım belki, ama bunları açıklayamıyorum.
bilirsiniz, ben umutluyumdur genelde, her şey hakkında. ama bugünlerde gelecekten korkuyorum. yazının bu noktalara gelmesini de planlamamıştım aslında, öfkeliymişim, haberim yokmuş. ama öfke iyidir iyi. harekete geçirir.
neyse. diyeceğim o ki, gitmemiş olan varsa, ben bi daha izlemeye gidebilirim.
2 yıldız:
ben de izlemek istiyorum ayrıca başka filmler de var istediğim ama vakit ayıramıyorum. Bir gün gidip 3 film birden devamlı tarzında izleyeceğim sonunda. ;)
Ve evet şu sıralar "bağlama" sorunu var Behzat Ç. de... Sezon başından beri.
biriyle gitmek istersen, kimseyi bulamazsan, haber ver yeter :)
behzat ç.'de de olayın 'nefret cinayeti' olarak başlayıp intikama bağlanmasına çok sinirlendim. onun dışında gidişattan çok şikayetçi değilim ben :) beklentiyle alakalı galiba.
Yorum Gönder