günlük.

o kadar yazacak yerim var ama bi şeyler içimde patlıyo durmadan..
kağıtlı kalemli günlüğe mi dönsem diye düşünüorum, yazımın ne kadar şekilsiz olduğunu hatırlayınca vazgeçiorum :p yine de ortaokul / lise günlüklerimin komikliğini de düşününce, eğlenceli olurmuş gibi..
ama sevmekten-ölen-balık'a benzeyecek diye korkuyorum..
şimdilik, böyle çaktırmadan, anlamsızmışçasına yazayım, sonradan okuyunca ne dediğimi kendim bile anlamayayım da.. bi catharsis'e ihtiyacım olursa, sarılırım kaleme :)

sadece dünden önceki günden beri, aynı şarkı, defalarca.. `don't worry, life is easy.. `

p.s : ve konuştukça fark ediorum, düşündüğüm kadar korkak, düşündüğüm kadar uzak değilmişsin ! :)