öncelikle (bkz: ekran klavyesiyle yazmak).
ah! bilseydim ne fena bişi olduğunu, guitar hero'da o son şarkıyı çalarak tam anlamıyla (!) ter dökmezdim :p neyse, aslında tam olarak şunu demeye geldim. psikodinamikçi olmak güsel şey valla.. projection, denial, reaction formation... her şeyini bunlarla açıklayabilirim. gerçi bi an için aklıma gelmio da değil, acaba ben miyim kendini böyle savunan? :o
kim?
- B.
- Ankara, Türkiye
- anima'nın en sevdiğim şarkısı 'o kadar mutluyum ki', teoman'ın en sevdiğim şarkısı 'hayalperest'tir. gerisini siz düşünün.
B.'s Bookshelf
Edebi olarak çok etkileyici olmamakla birlikte, savunduğu fikirler o kedar değerli ki... Edna gibi hissettiğimiz ne çok an ver ve 1900'lerden beri aynı kalmış ne çok şey var. Aklımda bulunsun diye yazıyorum, ama bu yorumu okuyanların da ...
Ve kitabı okurken hissettiğim şey şu oldu: Gerçekten de hayatlarımız hüsran, kavrayamamak, yanına kar kalmak, çıkıp gitmek, tatmin ve deli rolü üzerine kurulu. Psikanaliz ve psikanalistler iyi ki var.
İnanılmaz keyifli bir yolculuğa çıkarıyor Adam Phillips bu kitabıyla. Psikanalizle ilgilenen kişilerin mutlaka okuması gerektiğine inanıyorum. Hiç fark ettirmeden kişiyi kendi içine bakmaya yönlendiriyor. Doyamadım, o yüzden yine bir Ada...
0 yıldız:
Yorum Gönder