süprizleri severim :)

kendimi anladım sanırım artık. hep ya çok mutlu ya da çok üzgün olmamın nedeni, bu ruh hallerine girmeden önce ~sırasıyla~ ya çok üzgün ya da çok mutlu olmam. öyle şeyler oluyor ki hayatımda.. tam da o tesadüfler sonucu yaşananlara ~ve msn'e~ küfretmeye başlar ve o saatten sonra yapılacak en iyi şeyin uyumak olduğunu düşünürken, okuduğum birkaç satır*, beni 2 saat daha ayakta tutup bu yazıyı yazdırabiliyor. çok üzgün'den çok mutlu'ya bu geçişim, belki de sadece, bu gibi olayların mutluluk verme potansiyeline bağlı değildir gerçekten, ben fazlaca yaşıyorum sanırım herbirini..

ama en kötüsü, bu akşamı ~ve hatta geçen birkaç tanesini de~ hiç yaşamamışçasına yuforik olmamın sonucunda, önceki ruh halime hızlı bir geçiş yapacağımı, sonrasında ise, küçücük bir olayla tekrar musmutlu olacağımı bilmem. yoruluyorum aslında, ama ortalarda hissetmekten, ne hissettiğini bilmemekten iyidir, di mi? ve bu da, şu ruh halimin en belirgin özelliği olan, ~birilerinin nefret ettiği~ pollyanna'cılığım .. bir gün de mutsuzken yazmalıyım bi şeyler, iki ruh halim arasında 7 farkı falan buluruz belki :)

bi de, saatlerdir dinlediğim 'gündüz düşleri' var tabi :) bir uçtan bir uca değişen iki ruh halime de uyum sağlamasıysa inanılmaz.. teomanik depresif işte :)

* notumsu: küçük güller :) hiç unutmicam..