bi yana bıraktım kalemimi, silgimi.. tek yaprağı kopmuş papatyalar çizip fotoğraflarını çekmekten vazgeçtim. istanbul'da bıraktıklarımın yerini tutmadılar, hem onların hepsi 'seviyor' çıkacak şekilde seçilmişti, hatırlıo musun? :)
şimdiyse 'he loves me. he loves me not'..
kartpostal almam, mızıka çalmam ve o filmi izlemem gerekio artık :)
darker side of amélie..
çevremdeki herkes mutsuz neredeyse..
ama sen hala güldürüosun beni; anlamadım daha mi kötü, daha mı iyi..
yine de.. karapaks'ın dediği gibi:
'hiç olmazsa biz onlardan değiliz' diyebilmenin mutluluğuyla, zaman zaman dudaklarımız gülümseme kıvamında (:
zaten ben de hüznü gözlerinin arkasında olan kız'ım..
ve sevmekten ölen balık'ım..
dionysiac değilim ama, bi süreliğine; ilerde yine olurum belki :)
sen yapsan ne güzel olur..
o değil de, telsizler nerde yaa?!
0 yıldız:
Yorum Gönder