sonra ne oldu bilmiyorum. arada geçen birkaç senenin hiç farkında olmadığımı şimdi fark ediyorum. sihirli bir şeylerin olmadığını, hayatın olanca aynılığıyla ve sıradanlığıyla devam ettiğini gördüğümde ve bunlarla birlikte de hiçbir şeyin değişmeyeceğini anladığımda küsmüş olmalıyım. o kadar küsmüşüm ki, kimseyle ve hiçbir şeyle ilgilenmemiş; hatta ilgilenmediğimi bile fark etmemişim. değişmeyecek bir şeylerin değişmesini inatla beklerken, değişebilecek şeyleri değiştirmeyi hiç denememişim çünkü küçükken öyle hayal etmemişim. kimseye bu hayalimi söylememişim; kimse de bana bu hayalin gerçekleşmesini beklemem gerekmediğini söylememiş.
gerçi söylemiş olmaları, neyi neden beklediğimi anlamış olmaları bir şeyi değiştirir miydi bilmiyorum. o kadar hayal kurduktan sonra bu kadar bilinmezliğe nasıl dayandığımızı ise hiç anlamıyorum.
3 yıldız:
Degismeyecek olan seylerin degismesini beklerken degistirebileceklerimizi gorememek... Oyyyle oyyyle oyyyle cok begendim ki bu sozlerini... Sanirim en buyuk hatalarimizdan birisi bu.
Okuyunca dusunmeme sebep oldu. Acaba gercekten o kadar hayalden sonra bu kadar bilinmezlige nasil katlanabiliyorduk?
teşekkür ederim, çok sevindim beğenmene. çok kişisel bir yazı olmasına rağmen başkalarının da bir şeyler bulacağından çok emin olduğum için gönderdim zaten :)
ben de bugünlerde ne çok düşünüyorum, bi bilsen... bu yazılar da onların yansıması zaten.
İyi ki paylasmissin :)
Yorum Gönder