son şans

ben 'yanlış' yazacakken, 'yalnız' yazarım, eğer o sırada beirut dinliyorsam mesela. gerçi sorun değil, biraz zorlasak ikisi de aynı şey sonuçta. kendimi kandırabilirim, gözüme batan bi şeyler varken ağlamışım gibi. oysa musmutluyumdur o an, havalar ısındığı için. çünkü, bilirsiniz, ben `güvenli bağlanacak birini arıyorum :(` :p  bi de.. bi de telefona bakar dururum mesela, şarjın bittiğini bilioken bile, mesajıma cevap gelmiş mi kontrol ederim. çünkü benim altıncı hissim kuvvetlidir, ona pek kulak asmasam da.

kalbim kırılır. ama söylemem. çokfena. yani, kalbimin kırılması o kadar fena olmasa bile, söylemiyor olmam oldukça kötü. dizilerle unuturum. ya da müziklerle ve filmlerle. kitaplar da olabilir belki. ama bittiklerinde üzülürüm hep. hiçbir şey bitmese keşke.

 

sarı oje istiyorum şimdi, papatya yapmak istiyorum tırnağımın köşesine. ortası pembe papatya olmaz ki. :'(

edit: bi kerede "sonşansşusuşisesinde" diyebilirseniz, size bir sürprizim olabilir belki, çünkü bu benim en sevdiğim tekerlemedir.