belki de en güzeli böyle

ben bugün evime geldim :)

yolda, uçan ayı, öpüşen çocuklar, güneşlenen kadın şeklinde bulutlar gördüm. ama telefonumun da fotoğraf makinamın da şarjı yoktu, çekemedim. olsun! ben unutmam ki.. bi de birinin bugün dinlerken beni düşündüğünü bildiğim bi şarkıyı söyledim, sessizce.. yine de belki dinlememiştir. ondan emin değilim pek :) güneş olduğuma iyice ikna olmaya başladım, belki de otostopçu'daki yağmur tanrısı gibi, sadece bunun farkında değilim.. gittiğim yerde güneş açmasının, ayrıldığım yerde yağmur yağmasının başka bi açıklaması olamaz çünkü. önce istanbul, sonra kütahya, şimdi de ankara.. :) belki de hepsi sadece tesadüftür.

ben bu yazı stilini çok seviyorum. ama büyük hali pek güzel olmuyo :)

yel değirmeni görünce bir tek benim "ve sen ben değirmenlere karşı bile bile birer yitik savaşçı" diye şarkı söylüyor olmayışım fazla üzücü bence..