kin tutan biri değilim, şu an nefret ediyor olmam gereken, geçmişimden bi ton kişiyle hiçbi şey olmamış gibi konuşabilirim üstünden çokça zaman geçtiği için..
tek bi kişiye karşı böyle olamıyor olmam, sorunun bende olmadığını gösterir di mi?
daha da tuhafı, kız bana hiçbi şey yapmadı aslında..
sadece fazla mutluydu, benim için bile fazla -en mutlu sadece ben olabilirmişim gibi..
her hareketi çok yapmacık geliyordu bi de.. ("geliyordu" çünkü başkaları hiç de öyle düşünmüyordu..)
ve hiçbi zaman bana karşı olan samimiyetine de inanamadım.. -tamam, biraz da kıskandım zaman zaman..
bugün, bi kitapta ismini gördüğümde bile, içimin hala kalkıyor olmasına şaşırmışken, hemen ardından, alakasız bi şekilde, çok değiştiğinin söylenmesi hiç hoş olmadı..
bazı tesadüfler hiç de zevkli değilmiş..
ve evet, isimler gerçekten karakteri belirlermiş (:
kim?
- B.
- Ankara, Türkiye
- anima'nın en sevdiğim şarkısı 'o kadar mutluyum ki', teoman'ın en sevdiğim şarkısı 'hayalperest'tir. gerisini siz düşünün.
B.'s Bookshelf
Edebi olarak çok etkileyici olmamakla birlikte, savunduğu fikirler o kedar değerli ki... Edna gibi hissettiğimiz ne çok an ver ve 1900'lerden beri aynı kalmış ne çok şey var. Aklımda bulunsun diye yazıyorum, ama bu yorumu okuyanların da ...
Ve kitabı okurken hissettiğim şey şu oldu: Gerçekten de hayatlarımız hüsran, kavrayamamak, yanına kar kalmak, çıkıp gitmek, tatmin ve deli rolü üzerine kurulu. Psikanaliz ve psikanalistler iyi ki var.
İnanılmaz keyifli bir yolculuğa çıkarıyor Adam Phillips bu kitabıyla. Psikanalizle ilgilenen kişilerin mutlaka okuması gerektiğine inanıyorum. Hiç fark ettirmeden kişiyi kendi içine bakmaya yönlendiriyor. Doyamadım, o yüzden yine bir Ada...
2 yıldız:
karakterle isim arasında her zaman bir bağ vardır! =)
hayır, bi de sonradan acıyla fark ettim ki, soyadı da aynı doğrultuda bi şey.. bu kadar mutlu olmasına şaşırmamalı! :)
Yorum Gönder